Misschien ben je al jaren afgestemd op wat anderen nodig hebben.
Je bent goed in sterk zijn, in doorgaan, in zorgen voor iedereen, behalve jezelf.

Je hoofd weet perfect wat er verwacht wordt,
maar je lijf is moe van het voldoen
en je hart mist de verbinding met wie je écht bent.

Wat als jouw klachten geen toeval zijn,
maar signalen die je uitnodigen om jezelf beter te leren begrijpen, voor jezelf te zorgen, (opnieuw) te ontdekken wat zelfliefde echt betekent.

Als emoties geen ruimte kregen/krijgen, zoekt het lichaam andere manieren om zich te laten horen.
Wat verzwegen, ongevoeld of ingeslikt werd/wordt, zet zich vast.
Dit vraagt om zachtheid. Aandacht. Erkenning.

Hier begint jouw reis.
Bij vertragen. Bij luisteren.
Bij plaats maken voor alles dat er leeft in jou.

Ik ben Annelies,
ook ik heb mogen leren voelen wat lange tijd geen ruimte kreeg.
Door stil te staan bij wat in mij leefde, ben ik steviger in het leven gaan staan.
Niet door harder te worden, maar door zachter te mogen zijn.
Ik heb geleerd eerst bij mezelf stil te staan, en van daaruit liefdevol voor mezelf te zorgen.
Niet voor de versie van mezelf die ik dacht te moeten zijn,
maar voor wie ik in wezen ben.

Ik ben al jaren vertrouwd met het begeleiden van mensen,
en dat doe ik vanuit een stevige basis aan ervaring en vorming.
Toch was het mijn persoonlijke proces dat me leerde om dieper te luisteren,
om écht aanwezig te zijn, ook bij wat geen woorden heeft.
Het is die combinatie van kennis, ervaring en bewogenheid
die ik meebreng in de weg die we samen gaan.

We luisteren samen naar wat je lichaam, je gevoel, je binnenwereld je wil vertellen.
We geven ruimte aan wat gezien wil worden.
En misschien… mag er onderweg ook iets verzachten. Iets losgelaten worden.

Je bent welkom. Je hoeft het niet alleen te doen.