
Wat vastzit hoeft niet opgelost te worden, alleen gezien, gevoeld en liefdevol erkend


"Maak stapels die het gewicht voorstellen van wat jij draagt voor anderen," zegt ze.
Voor elke persoon maak ik een stapel.
Boeken op elkaar. Dikke, dunne. Zware, lichte.
De stapels worden hoger.
Ik kijk ernaar.
En besef hoeveel ik draag — voor zovelen.
Opleiding en ontwikkeling
Ik volgde een tweejarige therapeutische opleiding en verdiepte me in systemisch werk, oplossingsgericht coachen, krachtgericht bemiddelen,...
Daarnaast startte ik een persoonlijk traject bij een energetisch coach waarnaar ik hierboven reeds refereerde.
Dat energetische werk wakkerde mijn nieuwsgierigheid aan.
Alles is tenslotte energie – een waarheid die niet alleen spiritueel, maar ook wetenschappelijk onderbouwd is. De kwantumfysica toont aan hoe alles met alles verbonden is, hoe energie trilt, beweegt, en impact heeft op onze staat van zijn.
Energie beweegt in én rond ons lichaam. Blokkades, opgeslagen spanning of emoties kunnen zich letterlijk vastzetten, in de nek, de schouders, de buik. Via energetisch werk (healing, reiki,...) kan die stroom opnieuw in beweging komen – zacht, diepgaand en helend.
Psychodynamica & healing
Begin 2025 rondde ik de 3 jarige opleiding Psychodynamica af, waarin ik me specialiseerde in healing- en readingstechnieken.
Ik leerde de echte betekenis van ons zelfhelend vermogen kennen: hoe oude patronen zich in ons lichaam nestelen, maar ook hoe ze kunnen loskomen wanneer we ons openen voor bewustzijn, zachtheid en vertrouwen.
Voor mij betekende dat o.a.:
🌀 Nog meer loslaten van controle
🌀 Nog meer stoppen met ‘dragen’ wat niet van mij is
🌀 Nog meer voelen dat mijn lichaam rust vindt als mijn hoofd het toelaat
🌀 Weten dat mijn intuïtie klopt
🌀 Ervaren dat ik gewoon mag zijn – zonder iets te moeten oplossen
Ben je op zoek naar begeleiding die verder gaat dan woorden alleen?
Waar ruimte is voor voelen, voor vertragen, voor thuiskomen bij jezelf?
Samen gaan we op weg, afgestemd op wat jij nodig hebt.


Mijn pad naar hulpverlener
Wat ik in die ene sessie voelde, raakte iets essentieels.
Niet alleen omdat ik plots wíst hoe moe ik was van het altijd maar dragen,
maar ook omdat ik besefte hoe weinig ruimte er nog was voor mijn eigen binnenwereld.
Ik zag dat dit niet alleen over mij ging,
maar over zoveel mensen die leven vanuit ‘moeten’, die zorg dragen voor anderen
en zichzelf gaandeweg zijn kwijtgeraakt.
Ik wilde leren hoe ik daar ruimte voor kon maken — voor voelen, voor verzachten, voor thuiskomen.
Niet om alles op te lossen, maar om aanwezig te zijn bij wat zich aandient.
Zonder oordeel.
Niet om emoties weg te werken,
maar om ze te verwelkomen.
Omdat ze iets vertellen.
Zo ben ik mijn ervaring gaan verweven met mijn professioneel pad.
Met een achtergrond in coaching (mijn hoofdberoep) leerde ik al langer luisteren.
Maar ik wilde dieper werken — voorbij de woorden, voorbij het denken.
Hoe ik kijk naar begeleiding
Wat geen ruimte krijgt, wordt opgeslagen.
Emoties die niet welkom zijn – verdriet, boosheid, schaamte, gemis – verdwijnen niet.
Wat niet gevoeld mag worden, zoekt een andere uitweg.
In het lichaam. In energie. In stilte.
Misschien weet je zelfs niet meer hoe dat voelt: zacht zijn, mildheid, gezien worden.
Maar het lichaam herinnert zich alles wat vergeten werd.
Wat nooit kon gezegd of durfde gevoeld worden, nestelt zich in het lijf, in de energie.
Klachten zijn voor mij geen eindpunt,
maar het begin van een dieper luisteren.
Een uitnodiging om stil te staan bij wat het lichaam al langer weet.
Voor mij gaat begeleiding niet over ‘beter worden’ in de klassieke zin.
Niet over leren functioneren zodat je weer mee kan in het tempo van de wereld.
Het gaat over aandacht.
Over zachtheid voor jezelf.
Over leren voelen wat lange tijd geen plek kreeg.
Over opnieuw thuiskomen bij wie jij ten diepste bent — zonder dat je jezelf hoeft te verantwoorden of aan te passen.
En van daaruit: steviger staan, anders kiezen, ruimte maken.
Niet omdat je moet veranderen,
maar omdat je mag herinneren wie je bent.
Nice to know
Ik ben Annelies Spriet, 26 jaar gehuwd, moeder van 2 volwassen kinderen en rasechte Ieperling zoals we dat hier zeggen.
Ik stel vast dat ik:
*hoe ouder ik word - of sinds kort probeer ik dit te vertalen in 'hoe wijzer ik word'- hoe meer tijd ik nodig heb voor mezelf. Tijd om naar binnen te keren, in de rust te gaan, te verbinden met mezelf.
*ik erg zoekend ben om met het gegeven 'menopauze' om te gaan. Ik kies er bewust voor om deze fase niet als totale last te zien maar als een overgang in het 'vrouw zijn', een nieuw tijdperk waarbij innerlijke rust centraal staat.
*ik altijd maar meer de controle leer loslaten. Met 2 volwassen kinderen met ASS die elk hun eigen weg gaan op hun manier was dit de voorbije periode vaak een uitdaging.
*mijn batterijen kan opladen in de natuur. De geur van bomen, gras, bergen vullen mijn hart.
*zelden te vinden ben op een markt, braderie of festival. Tenzij er een afgelegen cocktailbarretje is ☺️.


